کابل های برق در فضای باز معمولاً از مواد با کیفیت بالا مانند لاستیک یا الاستومر ترموپلاستیک (TPE) ساخته می شوند. این مواد به طور خاص برای مقاومت در برابر سختی های استفاده در فضای باز مهندسی شده اند. انعطاف پذیری و خاصیت ارتجاعی این مواد به آنها اجازه می دهد در برابر ترک خوردگی و فرسودگی مقاومت کنند، که می تواند به دلیل قرار گرفتن طولانی مدت در شرایط نامساعد جوی رخ دهد. انتخاب مواد مقاوم در حصول اطمینان از دست نخورده ماندن عایق بسیار مهم است و سدی ایمن در برابر خطرات الکتریکی ایجاد می کند.

یکی از ویژگی های کلیدی سیم های اتصال مقاوم در برابر آب و هوا، توانایی آنها در دفع رطوبت است. بسیاری از کابل های برق در فضای باز با عایق ضد آب و اتصالات مهر و موم شده طراحی شده اند که از ورود آب جلوگیری می کند. این مقاومت در برابر رطوبت برای محافظت از قطعات الکتریکی از اتصال کوتاه یا خرابی هایی که می تواند در اثر تماس با آب ایجاد شود، حیاتی است. هنگامی که سیم های اکستنشن در محیط های مستعد باران یا رطوبت زیاد استفاده می شوند، خطر خرابی های الکتریکی به میزان قابل توجهی کاهش می یابد و عملکرد ایمن تر را تضمین می کند.

قرار گرفتن طولانی‌مدت در معرض اشعه ماوراء بنفش (UV) نور خورشید می‌تواند مواد مورد استفاده در سیم‌های اکستنشن را تخریب کرده و منجر به شکنندگی و در نهایت خرابی شود. برای مبارزه با این موضوع، سیم‌های برق در فضای باز اغلب از پوشش‌ها یا مواد افزودنی مقاوم در برابر اشعه ماوراء بنفش در ساخت خود استفاده می‌کنند. این محافظ اضافه به حفظ یکپارچگی عایق و پوشش خارجی کمک می کند و از خراب شدن آن در طول زمان جلوگیری می کند. با کاهش اثرات نور خورشید، این طناب ها می توانند عملکرد و انعطاف پذیری خود را حفظ کرده و در نهایت عمر قابل استفاده خود را افزایش دهند.

محیط‌های بیرونی می‌توانند طیف وسیعی از تغییرات دما، از گرمای سوزان تا سرمای انجماد را نشان دهند. سیم های توسعه مقاوم در برابر آب و هوا طوری طراحی شده اند که به طور موثر در این محدوده دمایی وسیع تر عمل کنند. مواد آنها برای حفظ انعطاف پذیری در هوای سرد طراحی شده اند، از شکنندگی که می تواند منجر به شکستگی شود اجتناب کنند، در حالی که در دماهای بالا در برابر ذوب یا تغییر شکل مقاومت می کنند. این پایداری حرارتی برای اطمینان از عملکرد و ایمن ماندن سیم‌ها، صرف نظر از شرایط بیرونی، حیاتی است.

دوام کابل های برق در فضای باز با ساختار مکانیکی آنها بیشتر می شود. این طناب‌ها معمولاً دارای نقاط تنش تقویت‌شده، عایق ضخیم‌تر و اتصالات قوی هستند که برای مقاومت در برابر سایش و پارگی فیزیکی طراحی شده‌اند. این استحکام مکانیکی به‌ویژه در محیط‌های بیرونی که سیم‌ها ممکن است در معرض ضربه، ساییدگی یا راه رفتن قرار گیرند، اهمیت دارد. چنین ساختار محکمی به جلوگیری از آسیب هایی که می تواند ایمنی و عملکرد را به خطر بیندازد، کمک می کند.

ترکیبی از مقاومت در برابر رطوبت، محافظت در برابر اشعه ماوراء بنفش، تحمل دما، و استحکام مکانیکی منجر به طول عمر قابل توجهی طولانی‌تر برای کابل‌های برق در فضای باز می‌شود. با به حداقل رساندن خطرات مرتبط با قرار گرفتن در معرض محیط، احتمال خرابی زودرس این سیم ها در مقایسه با سیم های استاندارد داخلی کمتر است. این افزایش قابلیت اطمینان به معنی جایگزینی کمتر و کاهش خطر تصادفات الکتریکی است و آنها را به انتخابی اقتصادی تر و ایمن برای کاربران تبدیل می کند.